送東陽馬生序-拼音

[sòng dōng yáng mǎ shēng xù]

[釋義]

是明代文學家宋濂創作的一篇贈序。

送東陽馬生序

yú yòu shí jí shì xué。jiā pín，wú cóng zhì shū yǐ guān，měi jiǎ jiè yú cáng shū zhī jiā，shǒu zì bǐ lù，jì rì yǐ huán。tiān dà hán，yàn bīng jiān，shǒu zhǐ bù kě qū shēn，fú zhī dài。lù bì，zǒu sòng zhī，bù gǎn shāo yú yuē。yǐ shì rén duō yǐ shū jiǎ yú，yú yīn dé biàn guān qún shū。jì jiā guàn，yì mù shèng xián zhī dào ，yòu huàn wú shuò shīmíng rén yǔ yóu，cháng qū bǎi lǐ wài，cóng xiāng zhī xiān dá zhí jīng kòu wèn。xiān dá dé lóng wàng zūn，mén rén dì zǐ tián qí shì，wèi cháng shāo jiàng cí sè。yú lì shì zuǒ yòu，yuán yí zhì lǐ，fǔ shēn qīng ěr yǐ qǐng huò yù qí chì duō，sè yù gōng，lǐ yù zhì，bù gǎn chū yī yán yǐ fù qí qí xīn yuè，zé yòu qǐng yān。gù yú suī yú，zú huò yǒu suǒ wén。

　　餘幼時即嗜學。家貧，無從致書以觀，每假借於藏書之家，手自筆錄，計日以還。天大寒，硯冰堅，手指不可屈伸，弗之怠。錄畢，走送之，不敢稍逾約。以是人多以書假餘，餘因得遍觀群書。既加冠，益慕聖賢之道 ，又患無碩師、名人與遊，嘗趨百里外，從鄉之先達執經叩問。先達德隆望尊，門人弟子填其室，未嘗稍降辭色。餘立侍左右，援疑質理，俯身傾耳以請；或遇其叱咄，色愈恭，禮愈至，不敢出一言以復；俟其欣悅，則又請焉。故餘雖愚，卒獲有所聞。

　　 dāng yú zhī cóng shī yě，fù qiè yè xǐ，xíng shēn shān jù gǔ zhōng，qióng dōng liè fēng，dà xuě shēn shù chǐ，zú fū jūn liè ér bù zhī。zhì shě，sì zhī jiāng jìn bù néng dòng，yìng rén chí tāng wò guàn，yǐ qīn yōng fù，jiǔ ér nǎi hé。yù nì lǚ，zhǔ rén rì zài shí，wú xiān féi zī wèi zhī xiǎng。tóng shě shēng jiē bèi qǐ xiù，dài zhū yīng bǎo shì zhī mào，yāo bái yù zhī huán，zuǒ pèi dāo，yòu bèi róng chòu，yè rán ruò shén rén yú zé yūn páo bì yī chù qí jiān，lüè wú mù yàn yì。yǐ zhōng yǒu zú lè zhě，bù zhī kǒu tǐ zhī fèng bù ruò rén yě。gài yú zhī qín qiě jiān ruò cǐ。

　　當餘之從師也，負篋曳屣，行深山巨谷中，窮冬烈風，大雪深數尺，足膚皸裂而不知。至舍，四支僵勁不能動，媵人持湯沃灌，以衾擁覆，久而乃和。寓逆旅，主人日再食，無鮮肥滋味之享。同舍生皆被綺繡，戴朱纓寶飾之帽，腰白玉之環，左佩刀，右備容臭，燁然若神人；餘則縕袍敝衣處其間，略無慕豔意。以中有足樂者，不知口體之奉不若人也。蓋餘之勤且艱若此。

　　 jīn suī mào lǎo，wèi yǒu suǒ chéng，yóu xìng yù jūn zǐ zhī liè，ér chéng tiān zǐ zhī chǒng guāng，zhuì gōng qīng zhī hòu，rì shì zuò bèi gù wèn，sì hǎi yì miù chēng qí shì míng，kuàng cái zhī guò yú yú zhě hū?

　　今雖耄老，未有所成，猶幸預君子之列，而承天子之寵光，綴公卿之後，日侍坐備顧問，四海亦謬稱其氏名，況才之過於餘者乎？

　　 jīn zhū shēng xué yú tài xué，xiàn guān rì yǒu lǐn shāo zhī gōng，fù mǔ suì yǒu qiú gé zhī yí，wú dòng něi zhī huàn yǐ zuò dà shà zhī xià ér sòng shī shū，wú bēn zǒu zhī láo yǐ yǒu sī yèbó shì wèi zhī shī，wèi yǒu wèn ér bù gào，qiú ér bù dé zhě yě fán suǒ yí yǒu zhī shū，jiē jí yú cǐ，bù bì ruò yú zhī shǒu lù，jiǎ zhū rén ér hòu jiàn yě。qí yè yǒu bù jīng，dé yǒu bù chéng zhě，fēi tiān zhì zhī bēi，zé xīn bù ruò yú zhī zhuān ěr，qǐ tā rén zhī guò zāi!

　　今諸生學於太學，縣官日有廩稍之供，父母歲有裘葛之遺，無凍餒之患矣；坐大廈之下而誦《詩》《書》，無奔走之勞矣；有司業、博士為之師，未有問而不告，求而不得者也；凡所宜有之書，皆集於此，不必若餘之手錄，假諸人而後見也。其業有不精，德有不成者，非天質之卑，則心不若餘之專耳，豈他人之過哉！

　　 dōng yáng mǎ shēng jūn zé，zài tài xué yǐ èr nián，liú bèi shén chēng qí xián。yú cháo jīng shī，shēng yǐ xiāng rén zǐ yè yú，zhuàn zhǎng shū yǐ wéi zhì，cí shén chàng dá，yǔ zhī lùn biàn，yán hé ér sè yí。zì wèi shǎo shí yòng xīn yú xué shén láo，shì kě wèi shàn xué zhě yǐ!qí jiāng guī jiàn qí qīn yě，yú gù dào wéi xué zhī nán yǐ gào zhī。wèi yú miǎn xiāng rén yǐ xué zhě，yú zhī zhì yě dǐ wǒ kuā jì yù zhī shèng ér jiāo xiāng rén zhě，qǐ zhī yú zhě zāi!

　　東陽馬生君則，在太學已二年，流輩甚稱其賢。餘朝京師，生以鄉人子謁餘，撰長書以為贄，辭甚暢達，與之論辯，言和而色夷。自謂少時用心於學甚勞，是可謂善學者矣！其將歸見其親也，餘故道為學之難以告之。謂餘勉鄉人以學者，餘之志也；詆我誇際遇之盛而驕鄉人者，豈知餘者哉！