jìn tài yuán zhōng，wǔ líng rén bǔ yú wéi yè。yuán xī xíng，wàng lù zhī yuǎn jìn。hū féng táo huā lín，jiá àn shù bǎi bù，zhōng wú zá shù，fāng cǎo xiān měi，luò yīng bīn fēn。yú rén shèn yì zhī，fù qián háng，yù qióng qí lín。

　　晉太元中，武陵人捕魚為業。緣溪行，忘路之遠近。忽逢桃花林，夾岸數百步，中無雜樹，芳草鮮美，落英繽紛。漁人甚異之，復前行，欲窮其林。

　　lín jìn shuǐ yuán，biàn dé yī shān，shān yǒu xiǎo kǒu，fǎng fó ruò yǒu guāng。biàn shě chuán，cóng kǒu rù。chū jí xiá，cái tōng rén。fù háng shù shí bù，huō rán kāi lǎng。tǔ dì píng kuàng，wū shě yǎn rán，yǒu liáng tián měi chí sāng zhú zhī shǔ，qiān mò jiāo tōng，jī quǎn xiàng wén。qí zhōng wǎng lái zhǒng zuò，nán nǚ yī zhe，xī rú wài rén;huáng fā chuí tiáo，bìng yí rán zì lè。

　　林盡水源，便得一山，山有小口，彷彿若有光。便舍船，從口入。初極狹，才通人。復行數十步，豁然開朗。土地平曠，屋舍儼然，有良田美池桑竹之屬。阡陌交通，雞犬相聞。其中往來種作，男女衣著，悉如外人。黃髮垂髫，並怡然自樂。

　　jiàn yú rén，nǎi dà jīng，wèn suǒ cóng lái。jù dá zhī。biàn yào hái jiā，shè jiǔ shā jī zuò shí。cūn zhōng wén yǒu cǐ rén，xián lái wèn xùn。zì yún xiān shì bì qín shí luàn，lǜ qī zǐ yì rén lái cǐ jué jìng，bú fù chū yān;suí yǔ wài rén jiān gé。wèn jīn shì hé shì，nǎi bú zhī yǒu hàn，wú lùn wèi jìn。cǐ rén yī yī wéi jù yán suǒ wén，jiē tàn wǎn。yú rén gè fù yán zhì qí jiā，jiē chū jiǔ shí。tíng shù rì，cí qù。cǐ zhōng rén yǔ yún ：“bú zú wéi wài rén dào yě !”

　　見漁人，乃大驚，問所從來。具答之。便要還家，設酒殺雞作食。村中聞有此人，鹹來問訊。自雲先世避秦時亂，率妻子邑人來此絕境，不復出焉，遂與外人間隔。問今是何世，乃不知有漢，無論魏晉。此人一一為具言所聞，皆嘆惋。餘人各復延至其家，皆出酒食。停數日，辭去。此中人語云：“不足為外人道也。”

　　jì chū ，dé qí chuán，biàn fú xiàng lù，chù chù zhì zhī。jí jun xià，yì tài shǒu shuō rú cǐ。tài shǒu jí qiǎn rén suí qí wǎng，xún xiàng suǒ zhì，suí mí，bú fù dé lù。

　　既出，得其船，便扶向路，處處志之。及郡下，詣太守，說如此。太守即遣人隨其往，尋向所志，遂迷，不復得路。

　　nán yáng liú zǐ jì，gāo shàng shì yě，wén zhī，xīn rán guī wǎng，wèi guǒ，xún bìng zhōng。hòu suí wú wèn jīn zhě。

　　南陽劉子驥，高尚士也，聞之，欣然規往。未果，尋病終，後遂無問津者。