五代史伶官傳序拼音版
wǔ dài shǐ líng guān chuán xù
五代史伶官傳序
wū hū ! shèng shuāi zhī lǐ , suī yuē tiān mìng , qǐ fēi rén shì zāi ! yuán zhuāng zōng zhī suǒ yǐ de tiān xià , yǔ qí suǒ yǐ shī zhī zhě , kě yǐ zhī zhī yǐ 。
嗚呼!盛衰之理,雖曰天命,豈非人事哉!原莊宗之所以得天下,與其所以失之者,可以知之矣。
shì yán jìn wáng zhī jiāng zhōng yě , yǐ sān shǐ cì zhuāng zōng ér gào zhī yuē :“ liáng , wú qiú yě ; yān wáng , wú suǒ lì ; qì dān yǔ wú yuē wéi xiōng dì ; ér jiē bèi jìn yǐ guī liáng 。 cǐ sān zhě , wú yí hèn yě 。 yǔ ěr sān shǐ , ěr qí wú wàng nǎi fù zhī zhì !” zhuāng zōng shòu ér cáng zhī yú miào 。 qí hòu yòng bīng , zé qiǎn cóng shì yǐ yī shǎo láo gào miào , qǐng qí shǐ , shèng yǐ jǐn náng , fù ér qián qū , jí kǎi xuán ér nà zhī 。
世言晉王之將終也,以三矢賜莊宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立;契丹與吾約為兄弟;而皆背晉以歸梁。此三者,吾遺恨也。與爾三矢,爾其無忘乃父之志!”莊宗受而藏之於廟。其後用兵,則遣從事以一少牢告廟,請其矢,盛以錦囊,負而前驅,及凱旋而納之。
fāng qí xì yàn fù zǐ yǐ zǔ , hán liáng jūn chén zhī shǒu , rù yú tài miào , hái shǐ xiān wáng , ér gào yǐ chéng gōng , qí yì qì zhī shèng , kě wèi zhuàng zāi ! jí chóu chóu yǐ miè , tiān xià yǐ dìng , yī fū yè hū , luàn zhě sì yīng , cāng huáng dōng chū , wèi jí jiàn zéi ér shì zú lí sàn , jūn chén xiāng gù , bù zhī suǒ guī 。 zhì yú shì tiān duàn fā , qì xià zhān jīn , hé qí shuāi yě ! qǐ dé zhī nán ér shī zhī yì yú ? yì běn qí chéng bài zhī jì , ér jiē zì yú rén yú ?
方其系燕父子以組,函梁君臣之首,入於太廟,還矢先王,而告以成功,其意氣之盛,可謂壯哉!及仇讎已滅,天下已定,一夫夜呼,亂者四應,倉皇東出,未及見賊而士卒離散,君臣相顧,不知所歸。至於誓天斷髮,泣下沾襟,何其衰也!豈得之難而失之易歟?抑本其成敗之跡,而皆自於人歟?
《 shū 》 yuē :“ mǎn zhāo sǔn , qiān dé yì 。” yōu láo kě yǐ xīng guó , yì yù kě yǐ wáng shēn , zì rán zhī lǐ yě 。 gù fāng qí shèng yě , jǔ tiān xià zhī háo jié , mò néng yǔ zhī zhēng ; jí qí shuāi yě , shù shí líng rén kùn zhī , ér shēn sǐ guó miè , wèi tiān xià xiào 。 fū huò huàn cháng jī yú hū wēi , ér zhì yǒng duō kùn yú suǒ nì , qǐ dú líng rén yě zāi ! zuò 《 líng guān zhuàn 》。
《書》曰:“滿招損,謙得益。”憂勞可以興國,逸豫可以亡身,自然之理也。故方其盛也,舉天下之豪傑,莫能與之爭;及其衰也,數十伶人困之,而身死國滅,為天下笑。夫禍患常積於忽微,而智勇多困於所溺,豈獨伶人也哉!作《伶官傳》。
五代史伶官傳序拼音版
wǔ dài shǐ líng guān chuán xù
五代史伶官傳序
wū hū ! shèng shuāi zhī lǐ , suī yuē tiān mìng , qǐ fēi rén shì zāi ! yuán zhuāng zōng zhī suǒ yǐ de tiān xià , yǔ qí suǒ yǐ shī zhī zhě , kě yǐ zhī zhī yǐ 。
嗚呼!盛衰之理,雖曰天命,豈非人事哉!原莊宗之所以得天下,與其所以失之者,可以知之矣。
shì yán jìn wáng zhī jiāng zhōng yě , yǐ sān shǐ cì zhuāng zōng ér gào zhī yuē :“ liáng , wú qiú yě ; yān wáng , wú suǒ lì ; qì dān yǔ wú yuē wéi xiōng dì ; ér jiē bèi jìn yǐ guī liáng 。 cǐ sān zhě , wú yí hèn yě 。 yǔ ěr sān shǐ , ěr qí wú wàng nǎi fù zhī zhì !” zhuāng zōng shòu ér cáng zhī yú miào 。 qí hòu yòng bīng , zé qiǎn cóng shì yǐ yī shǎo láo gào miào , qǐng qí shǐ , shèng yǐ jǐn náng , fù ér qián qū , jí kǎi xuán ér nà zhī 。
世言晉王之將終也,以三矢賜莊宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立;契丹與吾約為兄弟;而皆背晉以歸梁。此三者,吾遺恨也。與爾三矢,爾其無忘乃父之志!”莊宗受而藏之於廟。其後用兵,則遣從事以一少牢告廟,請其矢,盛以錦囊,負而前驅,及凱旋而納之。
fāng qí xì yàn fù zǐ yǐ zǔ , hán liáng jūn chén zhī shǒu , rù yú tài miào , hái shǐ xiān wáng , ér gào yǐ chéng gōng , qí yì qì zhī shèng , kě wèi zhuàng zāi ! jí chóu chóu yǐ miè , tiān xià yǐ dìng , yī fū yè hū , luàn zhě sì yīng , cāng huáng dōng chū , wèi jí jiàn zéi ér shì zú lí sàn , jūn chén xiāng gù , bù zhī suǒ guī 。 zhì yú shì tiān duàn fā , qì xià zhān jīn , hé qí shuāi yě ! qǐ dé zhī nán ér shī zhī yì yú ? yì běn qí chéng bài zhī jì , ér jiē zì yú rén yú ?
方其系燕父子以組,函梁君臣之首,入於太廟,還矢先王,而告以成功,其意氣之盛,可謂壯哉!及仇讎已滅,天下已定,一夫夜呼,亂者四應,倉皇東出,未及見賊而士卒離散,君臣相顧,不知所歸。至於誓天斷髮,泣下沾襟,何其衰也!豈得之難而失之易歟?抑本其成敗之跡,而皆自於人歟?
《 shū 》 yuē :“ mǎn zhāo sǔn , qiān dé yì 。” yōu láo kě yǐ xīng guó , yì yù kě yǐ wáng shēn , zì rán zhī lǐ yě 。 gù fāng qí shèng yě , jǔ tiān xià zhī háo jié , mò néng yǔ zhī zhēng ; jí qí shuāi yě , shù shí líng rén kùn zhī , ér shēn sǐ guó miè , wèi tiān xià xiào 。 fū huò huàn cháng jī yú hū wēi , ér zhì yǒng duō kùn yú suǒ nì , qǐ dú líng rén yě zāi ! zuò 《 líng guān zhuàn 》。
《書》曰:“滿招損,謙得益。”憂勞可以興國,逸豫可以亡身,自然之理也。故方其盛也,舉天下之豪傑,莫能與之爭;及其衰也,數十伶人困之,而身死國滅,為天下笑。夫禍患常積於忽微,而智勇多困於所溺,豈獨伶人也哉!作《伶官傳》。