《茶經》一之源：　　茶者，南方之嘉木也，一尺二尺，乃至數十尺。其巴山峽川有兩人合抱者，伐而掇之，其樹如瓜蘆，葉如梔子，花如白薔薇，實如�揲擔�蒂如丁香，根如胡桃。其字或從草，或從木，或草木並。其名一曰茶，二曰��，三曰�J，四曰茗，五曰�F。其地：上者生爛石，中者生櫟壤，下者生黃土。凡藝而不實，植而罕茂，法如種瓜，三歲可採。野者上，園者次；陽崖陰林紫者上，綠者次；筍者上，牙者次；葉捲上，葉舒次。陰山坡谷者不堪採掇，性凝滯，結瘕疾。茶之為用，味至寒，為飲最宜精行儉德之人，若熱渴、凝悶、腦疼、目澀、四支煩、百節不舒，聊四五啜，與醍醐、甘露抗衡也。採不時，造不精，雜以卉，莽飲之成疾，茶為累也。亦猶人參，上者生上黨，中者生百濟、新羅，下者生高麗。有生澤州、易州、幽州、檀州者，為藥無效，況非此者！設服薺�s，使六疾不瘳。知人參為累，則茶累盡矣。　　拼音如下：　　《chá jīng 》yī zhī yuán ：　　chá zhě ，nán fāng zhī jiā mù yě ，yī chǐ èr chǐ ，nǎi zhì shù shí chǐ 。qí bā shān xiá chuān yǒu liǎng rén hé bào zhě ，fá ér duō zhī ，qí shù rú guā lú ，yè rú zhī zǐ ，huā rú bái qiáng wēi ，shí rú bīng lǘ ，dì rú dīng xiāng ，gēn rú hú táo 。qí zì huò cóng cǎo ，huò cóng mù ，huò cǎo mù bìng 。qí míng yī yuē chá ，èr yuē jiǎ ，sān yuē shè ，sì yuē míng ，wǔ yuē chuǎn 。qí dì ：shàng zhě shēng làn shí ，zhōng zhě shēng lì rǎng ，xià zhě shēng huáng tǔ 。fán yì ér bú shí ，zhí ér hǎn mào ，fǎ rú zhǒng guā ，sān suì kě cǎi 。yě zhě shàng ，yuán zhě cì ；yáng yá yīn lín zǐ zhě shàng ，lǜ zhě cì ；sǔn zhě shàng ，yá zhě cì ；yè juàn shàng ，yè shū cì 。yīn shān pō gǔ zhě bú kān cǎi duō ，xìng níng zhì ，jié jiǎ jí 。chá zhī wéi yòng ，wèi zhì hán ，wéi yǐn zuì yí jīng háng jiǎn dé zhī rén ，ruò rè kě 、níng mèn 、nǎo téng 、mù sè 、sì zhī fán 、bǎi jiē bú shū ，liáo sì wǔ chuò ，yǔ tí hú 、gān lù kàng héng yě 。cǎi bú shí ，zào bú jīng ，zá yǐ huì ，mǎng yǐn zhī chéng jí ，chá wéi lèi yě 。yì yóu rén cān ，shàng zhě shēng shàng dǎng ，zhōng zhě shēng bǎi jì 、xīn luó ，xià zhě shēng gāo lì 。yǒu shēng zé zhōu 、yì zhōu 、yōu zhōu 、tán zhōu zhě ，wéi yào wú xiào ，kuàng fēi cǐ zhě ！shè fú qí nǐ ，shǐ liù jí bú chōu 。zhī rén cān wéi lèi ，zé chá lèi jìn yǐ 。