táng láng bǔ chán

wú wáng yù fá jīng,gào qí zuǒ yòu yuē:"gǎn yǒu jiàn zhě sǐ!"shè rén yǒu shào rú zǐ zhě yù jiàn bù gǎn,zé huái wán cāo dàn yú hòu yuán,lù zhān qí yī,rú shì zhě sān dàn.wú wáng yuē:"zǐ lái,hé kǔ zhān yī rú cǐ!"duì yuē:"yuán zhōng yǒu shù,qí shàng yǒu chán,chán gāo jū bēi míng,yǐn lù,bù zhī táng láng zài qí hòu yě;táng láng wěi shēn qū fù,yù qǔ chán,ér bù zhī huáng què zài qí páng yě;huáng què yán jìng,yù zhuó táng láng,ér bù zhī dàn wán zài qí xià yě.cǐ sān zhě jiē wù yù dé qí qián lì,ér bù gù qí hòu zhī yǒu huàn yě."wú wáng yuē:"shàn zāi!"nǎi bà qí bīng.

螳螂捕蟬

吳王欲伐荊，告其左右曰:“敢有諫者死！”舍人有少孺子者欲諫不敢，則懷丸操彈於後園，露沾其衣，如是者三旦。吳王曰:“子來，何苦沾衣如此！”對曰:“園中有樹，其上有蟬，蟬高居悲鳴，飲露，不知螳螂在其後也；螳螂委身曲附，欲取蟬，而不知黃雀在其傍也；黃雀延頸，欲啄螳螂，而不知彈丸在其下也。此三者皆務欲得其前利，而不顧其後之有患也。”吳王曰:“善哉！”乃罷其兵。